W 1955 r. pojawiło się na liniach MPK 15 autobusów ZIS155 produkcji Zakładów im. Stalina w Moskwie. Ich stan wzrósł w następnych latach do 20 jednostek. W latach 1963-64 wycofano z eksploatacji wszystkie wozy tego typu.

W grudniu 1966 r. nadeszło do Poznania pierwsze 6 autobusów przegubowych Jelcz AP02 W 1967 r. Poznań otrzymał jeszcze 3 wozy tego typu. Do 1973 r. na stanie inwentarzowym MPK znajdowało się 9 przegubowców AP02. W tymże roku wszystkie zostały wycofane z eksploatacji.
Od 1967 r. następowały dostawy zmodernizowanej wersji tych wozów oznaczanych jako typ Jelcz AP021. Do 1978 r. do Poznania trafiło łącznie 77 Jelczy AP021. W 1982 r. zjechał z linii ostatni autobus tego typu.

W 1958 r. rozpoczęły się dostawy Sanów H-01B. Były to pierwsze autobusy produkcji polskiej przeznaczone do obsługi linii miejskich. Do końca 1961 r. wpisano na stan inwentarzowy MPK 90 wozów tego typu. W 1961 r. zmodernizowano konstrukcję Sanów H-01B i rozpoczęto produkcję autobusów San H-25B. W latach 1962-1963 MPK otrzymało 37 nowych wozów tego typu. W latach 1964-1968 wycofano z eksploatacji wszystkie Sany H-01B i Sany H-25B.

W 1976 r. do MPK trafiły pierwsze autobusy Autosan H9-35. Okazały się one zbyt małe jak na potrzeby ruchu miejskiego w Poznaniu. W 1982 r. wycofano z linii poznańskich ostatnie wozy Autosan H9-35. Praktycznie, ze względu na zbyt małą liczbę miejsc pasażerskich, nie pojawiały się one na poznańskich liniach już w 1981 r.

W 1950 r. otrzymano większą partię wozów jednego typu. Było to 21 węgierskich autobusów Mavag Tr5. W pierwszej połowie lat pięćdziesiątych XX wieku otrzymano jeszcze kilkanaście Mavagów. Ich delikatna konstrukcja była przyczyną poważnych trudności eksploatacyjnych. Zdarzało się, że zabierały one, zamiast 60, nawet 140 pasażerów. Efektem tego  były częste uszkodzenia wozów. W 1960 r. wycofano z eksploatacji w MPK ostatnie autobusy tego typu.

W latach 1927-29 zakupiono 6 czterotonowych podwozi marki Renault RPy, do których zbudowano w warsztatach tramwajowych na Gajowej 6 nadwozi o 25 miejscach siedzących i 6 stojących. W latach trzydziestych XX wieku w związku z małym zapotrzebowaniem na usługi przewozowe większość posiadanych autobusów była odstawiona i stopniowo wycofywano je z eksploatacji. W 1938 r. skreślono ze stanu inwentarzowego ostatnie wozy miejskie Renault Rpy.

W latach 1927-29 nabyto 13 pięciotonowych kompletnych podwozi autobusowych Renauld RPn, do których 40-osobowe nadwozia (z 32 miejscami siedzącymi) zbudowano w warsztatach tramwajowych na Gajowej. W latach trzydziestych XX wieku w związku z małym zapotrzebowaniem na usługi przewozowe większość posiadanych autobusów była odstawiona i stopniowo wycofywano je z eksploatacji. Z działań wojennych 1939 r. ocalały 2 wozy tego typu. Wyeksploatowany autobusowy tabor przedwojenny wycofano z ruchu do 1942 r.

W związku z brakiem paliw płynnych okupant przystąpił w 1942 roku do przebudowy autobusów na gaz świetlny. W tymże roku w 3 z nich silniki Diesla przerobiono na paliwo gazowe. W roku następnym przebudowano na gaz świetlny dalsze wozy. Część z nich otrzymała na dachu zbiorniki do gazu, do części zastosowano jednoosiowe przyczepki do gazu. W styczniu 1945 r. uciekający z miasta okupanci hitlerowscy pozostawili jedynie autobusy przebudowane na gaz świetlny i niesprawne. Przy pomocy dwóch wozów na gaz świetlny udało się wznowić 14 maja 1945 r. miejską komunikację autobusową. Początkowo odbudowywano autobusy na gaz świetlny. Następnie przebudowywano je w 1945 roku z powrotem na paliwa płynne.

W latach 1957-1958 MPK otrzymało 10 wozów Ikarus 60. W 1967 r. skreślono ze stanu inwentarzowego MPK ostatni autobus tego typu. Wozy te, produkcji zakładów Ikarus w Budapeszcie, posiadały nadwozie o konstrukcji ramowej przeznaczone dla komunikacji miejskiej, 24 miejsca siedzące i 36 stojących.

W ramach wielkiej dostawy wozów niskopodłogowych z lat 1996-97 kupiono 19 trzyosiowych autobusów Neoplan N4020. Te trzyosiowe, trzydrzwiowe wozy posiadały długość 14,6 m oraz 41 pasażerskich miejsc siedzących i 90 stojących. Ostatni z nich wycofano z ruchu liniowego w 2012 r.

Nie tylko Kórnik ma swoją białą damę. Przez blisko 20 lat "Biała Dama" jeździła także ulicami Poznania. Początkowo głównie za dnia, później - już tylko w nocy. W sobotę 22 czerwca 2013 r. ten średniopodłogowy autobus z 1994 roku udał się w ostatnią podróż po ulicach Poznania.

MAN NÜ 313 to autobus o długości 12 metrów wyprodukowany w 1999 roku. Został zakupiony przez MPK Poznań jako autobus używany w 2005 roku. Jest to autobus przystosowany do obsługiwania linii miejskich o małym natężeniu ruchu pasażerskiego oraz linii podmiejskich, ponieważ posiada specjalny układ drzwi. Pierwsze drzwi są pojedyncze i otwierają się na zewnątrz, natomiast drugie posiadają dwa skrzydła i otwierają się do wewnątrz. Jedną z cech charakterystycznych jest zastosowanie najmocniejszego silnika wśród autobusów klasy MAXI, który osiąga moc 310 KM. Jedyny posiadany przez MPK taki autobus wycofano z ruchu liniowego w 2016 roku.

MAN NM 223.3 jest przedstawicielem trzeciej generacji autobusów produkowanych przez firmę MAN. Dzięki zastosowaniu modułowej koncepcji nadwozia możliwe było zastosowanie wielu elementów z modeli większych oraz poszerzenie oferty o dowolne warianty długości, układu drzwi i wyposażenia wnętrza. Ten jedyny egzemplarz, jeżdżący w barwach MPK Poznań, różni się pod wieloma względami od pozostałego taboru. Autobus ma długość 9.67 metra oraz trzy pary drzwi, z których pierwsze otwierają się do środka, a pozostałe na zewnątrz zapewniając więcej miejsca dla pasażerów. Wieżowa zabudowa silnika oraz tylni most portalowy pozwalają na osiągnięcie 100% niskiej podłogi. Na II osi nie zastosowano tradycyjnych „bliźniaków", lecz pojedyncze koła o zwiększonej szerokości. Taki zabieg pozwolił na poszerzenie przejścia między nadkolami wewnątrz autobusu.

Autobus MAN NL 283 jest modelem przejściowym pomiędzy znanym już NL 223, a nową serią autobusów miejskich Lion's City. Podstawową różnicą jest moc silnika - zwiększona do 280 KM w porównaniu z 220 KM z wersji NL223. Zewnątrz nie doszukamy się większych zmian, lecz wewnątrz napotkamy na inne rozmieszczenie siedzeń w tylnej części autobusu. MPK Poznań zakupiło 5 takich autobusów,3 wyprodukowane w 2005 roku oraz po jednej sztuce z 2004 i 2003 roku.Jeden autobus posiada wieżową zabudowę jednostki napędowej oraz inny układ wnętrza przestrzeni pasażerskiej za II osią.

MAN NL 223 jest autobusem 12-metrowym III generacji, który należy do klasy długości MAXI. Dzięki zastosowaniu innowacyjnych rozwiązań jest w pełni nikopodłogowy. W zależności od wersji niektóre autobusy zostały wyposażone w klimatyzację przedziału kierowcy. W drugich drzwiach znajduje się otwierana ręcznie platforma ułatwiająca wjazd wózkom inwalidzkim do wnętrza pojazdu. MPK posiada autobusy MAN NL 223, które są wyposażone w silniki spełniające normę emisji spalin Euro II i Euro III.

W 1995 roku władze miejskie podjęły decyzję o zakupie dla MPK 122 autobusów niskopodłogowych spełniających ponadto normę czystości spalin EURO-1. Pierwszymi wozami kupionymi w ramach tego zakupu było 40 sztuk autobusów niskopodłogowych 12-metrowych marki MAN NL 202. Wyposażono je w silnik zamontowany w pozycji leżącej umieszczony za II osią, która była osią napędzaną. Posiadały one po trzy pary drzwi otwierających się do wewnątrz z mechanizmem rewersowania, który zapewniał bezpiecznie ich zamknięcie. Wozy te zmontowano w Zakładzie Naprawy Autobusów w Biskupicacch i przekazano do MPK w 1996 r. Otrzymała je zajezdnia przy ul. Kaczej. W 2014 r. wycofano z eksploatacji ostatnie autobusy tego typu.

MAN NG312 jest osiemnastometrowym, niskopodłogowym pojazdem przegubowym, zaliczanym do klasy pojemności MEGA. Jest to autobus II generacji, który opiera się na podwoziu typu A11 znanego z modelu NG 272. Zamontowano w nim silnik o oznaczeniu D 2866 LUH 27, który osiąga moc 310 KM. Silnik został zamontowany z tyłu pojazdu w pozycji leżącej i połączony z automatyczną skrzynią biegów napędza koła III osi. W MPK Poznań występują autobusy wyposażone w skrzynie firmy ZF 5 HP 590 - 5 przełożeń oraz w skrzynie Voith D864.3 - 4 przełożenia.

Trzecim typem autobusu z obniżoną podłogą w wejściach kupionym w ramach wielkiej dostawy z lat 1996-97 były jednoczłonowe, trzydrzwiowe, o długości 12 m i pojemności 102 pasażerów, Neoplany N4016 (32 szt. w latach 1996-1999). Zbudowała je firma Neoplan Polska z Bolechowa. Były to wozy niskopodłogowe, niewiele dłuższe od modelu N4009 , ale znacznie wygodniejsze dla pasażerów z racji trzecich drzwi i niskiej podłogi..Były to pierwsze pojazdy niskopodłogowe dostarczone na zajezdnię przy ulicy Warszawskiej. W 2014 roku skreślono ze stanu inwentarzowego ostatnie wozy tego typu.

Ostatnimi autobusami z obniżoną podłogą w wejściach otrzymanymi w ramach wielkiej dostawy z lat 1996-97 były 22 midibusy Neoplan N4009. Stacjonowały one w zajezdni przy ul. Warszawskiej.
Neoplan N4009 był najmniejszym autobusem miejskim z rodziny Neoplana. Był to pojazd dwudrzwiowy niskowejściowy, za drugimi drzwiami rozpoczynał się wznios podłogi. Dzięki niewielkiej długości był pojazdem zwrotnym i wykorzystywanym do obsługi małoobciążonych linii komunikacyjnych. Był produkowany przez firmę Neoplan Polska. Z ruchu liniowego w Poznaniu wozy tego typu wycofano w latach 2011-2012.