Parowóz wyprodukowany został w Zakładach Augusta Borsiga w Berlinie w 1925 roku. W tym samym roku rozpoczął prace w Obrzycku. Po II wojnie światowej trafił do Zakładów Azotowych w Chorzowie, gdzie pełnił służbę do 1977 roku. Dwa lata później został ustawiony w parku zakładów jako pomnik.

ZNTK Poznań wyprodukowało lokomotywę w 1961 roku. Swoje pierwsze lata przepracowała w Przedsiębiorstwie Ceramiki Budowlanej w Łodzi. Dalsze jej losy nie są do końca znane. Pracownicy MPK Poznań Sp. z o.o. znaleźli ją na Pomorzu, gdzie "służyła" w dawnej cegielni Sucumin.

WLs50 to zmodernizowana lokomotywa typu Wls40, w której została podniesiona moc silnika z 40 na 50KM. W 1964 roku wyprodukowały ją Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Poznaniu. Odbiorcą tej lokomotywy była cegielnia Posadowo.

Wyprodukowana w 1952 roku w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Poznaniu, na bazie przedwojennej dokumentacji serii lokomotyw kopalnianych 1DK (1931r), jako setna lokomotywka tego typu.

Jednym z prototypowych pojazdów nowej, spalinowej generacji był „Wóz Motorowy nr 1” wyprodukowany w 1932 roku przez warszawską wytwórnię Lilpop, Rau &Loewenstein na potrzeby wąskotorowej Bydgoskiej Kolei Powiatowej o szerokości toru 600 mm. Kolej ta łączyła od 1895 roku Bydgoszcz z podmiejskimi miejscowościami i była swojego rodzaju poligonem doświadczalnym dla nowo wprowadzanych wagonów spalinowych.