Pierwsze wagony doczepne typu Carl Weyer pojawiły się na liniach tramwajowych w Poznaniu w 1905 r. Do 1916 r. wprowadzono do ruchu 32 doczepki tego typu. Większość z nich wyprodukowana była w Düsseldorfer Eisenbahnbedarf vorm. Carl Weyer & Cie. w Düsseldorfie. Montowano je także częściowo w warsztatach tramwajów poznańskich. Ostatnie z tych wozów prawdopodobnie całkowicie zbudowano w Poznaniu. Był to w okresie międzywojennym podstawowy typ wagonów doczepnych Poznańskiej Kolei Elektrycznej. Ich stan inwentarzowy zaczął maleć od okresu II wojny światowej. Ostatnie z nich MPK wycofało z ruchu liniowego w 1960 r. Podstawową przyczyną ich wycofania były otwarte pomosty, które pasażerowie pieszczotliwie nazywali balkonikami.

Z uwagi na duży ruch pasażerski jazda na nich  stawała się coraz bardziej niebezpieczna. Pudła niektórych wozów sprzedano z przeznaczeniem na altanki lub magazynki. Miłośnicy komunikacji miejskiej odnaleźli w 2009 r. jedno z takich pudeł pochodzące z wagonu 305. Ich staraniem przejęło je MPK. Pudło to było w takim stanie technicznym, że możliwa była jego rekonstrukcja i przywrócenie mu wyglądu z początku XX wieku. W latach 2013-2015 firma Modertrans zrekonstruowała cały wagon doczepny z wykorzystaniem  podwozia z 1897 r. produkcji Bergische Stahlindustrie. MPK odebrało ten wagon 28.05.2015 r. Jest to obecnie jeden z najstarszych wozów tramwajowych w Polsce. Bardzo dobrze pokazuje w jakich warunkach podróżowało się tramwajami na początku XX wieku.