Dokładnie 100 lat temu czyli 28 lipca 1914 doszło do wybuchu I wojny światowej. Nie było to bez znaczenia pod względem funkcjonowania komunikacji miejskiej w Poznaniu. Rozpoczęcie walk spowodowało mobilizację mężczyzn do armii niemieckiej, w związku z czym ubyło motorniczych i konduktorów. Tramwaje kursowały tylko na trzech liniach, 1. Dworzec – Szeroka (Wielka), 2. Jeżyce – Wilda, 4. Górczyn – Szeroka. Na skutek braków załogi, na stanowisku konduktorów zaczęto zatrudniać kobiety. Dotychczasowi konduktorzy zostali zaś motorniczymi i dzięki temu udało się uruchomić kolejne połączenia: 9 Sołacz – plac Bismarcka, 5 Augusty – plac Sapieżyński, itd.

Pojawił się problem z opłatami za przejazd. W Poznaniu panował niedobór drobnych monet, ponieważ w nastawionej na produkcję wojenną gospodarce niemieckiej brakowało metali na ich wybicie. Aby temu zaradzić, wprowadzono bony miejskie, a w konsekwencji spółka Posener Strassenbahn zdecydowała się na emisję własnych banknotów płatniczych, którymi wydawano resztę w tramwajach.
W okresie I wojny światowej spadł procent przejazdów rekreacyjno-wypoczynkowych, na rzecz przejazdów z domu do pracy. Żołnierze i osoby związane z wojskiem podróżowały bezpłatnie. Pod koniec wojny przewozy pasażerskie tramwajami wzrosły dwukrotnie, mimo ograniczeń w kursowaniu wozów.