Trasę Hetmańską, łączącą ul. Głogowską z ul. 28 Czerwca ’56 (dawniej: Dzierżyńskiego) i dalej biegnącą w kierunku ronda Starołęka, otwarto na początku 1973 roku. Ułatwiła ona tym samym szybki przejazd od Grunwaldu, przez ul. Reymonta na Wildę i Dębiec. Wsparta na dwóch wiaduktach i moście, służyła do 2006 roku, kiedy to jedną z przepraw – nad ul. Dolna Wilda – trzeba było gruntownie przebudować. Tramwaje zniknęły z ul. Hetmańskiej (na odcinku między ul. 28 czerwca ’56 a rondem Starołęka) na prawie rok. 17 października 2007 nowy wiadukt został ponownie całkowicie oddany dla kierowców. Zobacz zdjęcia.


"Trasa Hetmańska" po raz pierwszy
Tory tramwajowe na ul. Hetmańskiej, od ul. Głogowskiej w kierunku Starołęki, zaczęto budować w 1968 roku. 30 grudnia 1972 r. gotowy odcinek przeszedł ostateczne odbiory techniczne. Z nowym rokiem nową trasą ruszyły bimby obsługujące linie 1 (Junikowo – Starołęka „Stomil”), 10 (Wilczak – Dębiec), 12 (Górczyn – Os. Warszawskie), 20 (Ogrody – Dębiec).
Jeszcze zanim trasa przez ul. Hetmańską została oddana do użytku, na nieczynnych torach nocowały wagony. Po uruchomieniu nowego połączenia, pojazdy, które nie mieściły się w zajezdni przy ul. Głogowskiej, były na noc odstawiane na ul. Przybyszewskiego. Dlatego też tramwaje linii 20, której trasa biegła właśnie w tym miejscu, po godz. 19:00 kursowały z Ogrodów objazdem przez ul. Dąbrowskiego i ul. Grunwaldzką.

"Trasa Hetmańska" po raz drugi
Wiadukt służył mieszkańcom przez 33 lata i w 2006 roku został rozebrany, by zrobić miejsce dla nowej konstrukcji. Obecny obiekt składa się z trzech odrębnych, oddalonych od siebie o pół metra: dwóch skrajnych pasów drogowych i środkowego pasa tramwajowego. Przebudowano ponadto sieć trakcyjną i dojazdy do wiaduktów. Przed nadmiernym hałasem okolicznych mieszkańców chronią 1,3- oraz 3-metrowe ekrany akustyczne. Zastosowane przy budowie konstrukcji belki przywędrowały do Poznania aż z Luksemburga, z największej na świecie wytwórni konstrukcji stalowych „Arcelor – Mittal”. Jak podaje inwestor Zarząd Dróg Miejskich „żywotność wiaduktu Dolna Wilda została obliczona, na podstawie użytych do budowy materiałów, na 150 lat”.

Obiekty 8-przęsłowe o konstrukcji zespolonej mają długość całkowitą wraz ze skrzydłami 155 m i łączną szerokość 31,04 m.

Rozpiętości przęseł każdego z obiektów wynoszą:  15,0 m + 6 x 18,0 m + 15,0 m = 138,0 m.

Na wiadukcie wykonano dwutorową nawierzchnię torowiska tramwajowego o długości 140 m.


Więcej informacji na stronie inwestora: www.zdm.poznan.pl oraz stronie lidera konsorcjum realizującego budowę: www.feroco.pl.